Uzun zamandır Windows ile ilgili ilişkim iş yerindeki standart paket programları kullanma düzeyinde olduğu için sanıyorum o günleri unutmuşum. Bilgisayarı aldığım günde içinde bulunan Vista Home Basic yeni yüklemek istediğim program gereksinimlerini karşılayamadığı için yeni bir Windows sürümüne geçeyim dedim. Trajedi serisi burada başladı. Tüm diskleri silip bir Windows kuracaktım, sonrasında yanına da planladığım gibi Arch Linux. Tüm dökümanları yedeklemek, üstüne formatı FAT32 kalmış Harddisk i başka bi yerlere aktarmak, geri toplamak vs sürekli bakamadığım için 2 gün sürdü. Tam her şey tamamlandı dedim ki unutmuşum evet, benim bilgisayar konusunda işim pek yolunda gitmez. Kurulum yarım kaldı ama tabi tüm diskler silindiği için bilgisayarı bir daha açamadım. İşin eğlenceli kısmı ortada bir OS olmadığı gibi CD’den tekrar kurulum da yapamayışım oldu. CD’yi takıyorum, bekliyorum, bekliyorum, bekliyorum. Kuruluma dair bir şey gelmiyor. Sonunda Linux var nasılsa beni kurtarır diye düşünüp Fedora 20 CD’sini sürücüye yolladım. O daha beter bi yenilgiydi, hadi Windows saçmalar da bi Linux Live CD nasıl çalışmaz. Kuruluma geçemiyoruz, logonun her kıvrımını ezberledim. Temiz 2 gün de bununla uğraştım. Ofiste bir arkadaş beceremediğimi görüp bilgisayardan anlayan tanıdığını önerince bende nadiren ortaya çıkan azim görünür hale geldi.
Daha ne USB‘den çalıştırma denemeleri, ne BIOS kurcalamaları, olmuyor seneler sonra bilgisayarcıya gitme fikri de sinirimi bozuyor. Biliyorum saçma bir şeyler söyleyecekler, yok hard disk bozulmuş, efendim bilmem nesi yanmış vs.
Bi an gözüme cd’ler arasından bir isim takıldı, yıllar önce Linux günlerinde dağıttıkları Arch Linux cdsi. Mucize gibiydi açıkçası, başlattım ve çalıştı. Yalnız o psikolojiyle nasıl becerdim bilmiyorum, çatır çatır kurdum 2dk’da. Ama plan bu değildi, tekrar sıfırdan Windows kurulumu komple silinen Arch ve bir süre dokunmayayım ben buna dedim.
Ama içimdeki canavarı durduramıyorum. Onlarca program yüklenmişken maile düştü haberi, biliyodum zaten yeni sürümün yakın olduğunu. Nasılsa misler gibi çalışıyodu. Neredeyse toplamda 10 gün falan bu saçmalıklarla uğraştım. Rahat rahat kursam Fedora 21‘i misler gibi kullansam demem ile torrente saldırmam arasında yaklaşık 1dk zaman farkı oldu:)
Iso geldi, cd alev aldı, ben yine ne bir imaj oluşturayım ne bir backup yapayım demedim Windows için, dan dun Fedora‘ya giriştim.
Şimdi bir kurulum yardımcısı düşünün ki kendisi normalde canavar gibi çalışan dağıtımı kurmayı beceremesin. Anaconda!!
Böyle iğrenç bir şey nasıl hala kullanılıyor bilemiyorum. Bi sürümde hata olur, anlarım. 16 sürümünden beri her denememde bug, bug, bug.
Anaconda‘nın kendi bir bug bence, nasıl kurulumda çökersin arkadaş! Üstelik diskleri sildi ama kuramıyor sistemi. Arada benim zorla çalıştırdığım Windows da öldü mü, açmaya çalışıyor, kişisel bilgisayarın diye başlayan üzgün suratla biten mavi ekranı patlatıp reset atıyor.
Sonra her zamanki gibi işe yaramaz sorun giderelim, onaralım zırvalıkları. Komut satırından boot kurtarma denemeleri, cd ile fix denemeleri.
Şöyle diyebilirim rahatlıkla, o saatten sonra kralı gelse çözüm bulamayacağı kadar çok şey denedim. İşin komik tarafı Fedora‘yı kurmaya çalışıyorum, Anaconda çöküyor, Windows‘u açmaya çalışıyorum boot edemiyor. Arafta kaldım.
Bi deneme daha, Fedora sonda patlatıyor hatayı bootloader kuramamış, aferin gerizekalı.
Windows’a kurtarma denemeleri, tık yok.
Zaten saçma sapan bir sistem, sürücü kilidi evet,
Artık son durum şuna vardı;
Kapadım bilgisayarı, uyudum güzel rüyalar gördüm:)
Sabah tüm diskleri uçurup bir Fedora, üstüne Windows, geriye tekrar grub.
Sonunda iki sistemi de düzgün çalıştırmayı başardım.
Windows‘un canı cehenneme elbette, karşınızda Fedora 21🙂
Arch Linux seni seviyorum ama hakettiğin ilgiyi sana yakın zamanda gösterebileceğimden emin değilim.
